Ważne pytanie: na jak długo? - mam nadzieję że to miejsce nie ma terminu ważności.....
Od kilku miesięcy dosyć skutecznie odpędzałam wszystkie moje myśli od bloga. Nie patrzyłam na zakładkę tej stronki, która znajduję się tuż pod zakładką "google", w pasku bocznym zwanym "ulubione". W sumie nie do końca jestem teraz szczera. Nie tylko od bloga się odcięłam ale i od wszystkiego co lubię, kocham i przede wszystkim od jakiegokolwiek rozwoju, a bez tego przyznam, że jest mi tragicznie źle. Życie sprowadzone do minimum. Po co? no właśnie, po to żeby zrozumieć i poukładać sobie parę spraw a przede wszystkim ukarać samą siebie. W jaki sposób? Poprzez totalny brak jakiegokolwiek wyrażania siebie, czyli totalny zakaz rozwijania. Cały ten zabieg tylko po to, by w końcu wbić sobie do głowy, że nic nie robiłam i mam się wziąć w garść i potocznie mówiąc "ruszyć tyłek z tej kanapy, w której prawie wyrosły korzenie mojego lenistwa".
Niby zwyczajny wtorek, ale dla mnie oznacza koniec z resetem, koniec z pauzą na mojej kreatywności, która siedzi na fotelu i błaga o szczyptę inspiracji i działanie. Tak więc, klikam "nowy post" i momentalnie przypomina mi się dziewczynka, która kiedyś zakładała swojego pierwszego bloga i mocno wierzyła, że nie skończy się to tylko na paru postach i chwilowej zabawie. Skończyło się na 10000 różnych pomysłach, na 50 innych blogach, i ciągłym kasowaniu i zmienianiu i odchodzeniu i wracaniu i aż męczy mnie samo pisanie o tym bo widzę jakie to marne. Słomiany zapał do wszystkiego - chyba odwieczny problem nie tylko mój, ale pewnie i sporej części ludzi.
Tak patrzę i widzę, że ta "dziewczynka" po tych paru latach dosyć mocno się zmieniła... Bardzo rozwinęła i chce więcej i więcej. Pasjonuje się filmami, często zarywa przez nie nocki, jest uzależniona od czytania książek i marzy by napisać nie jedną, nie umie przetrwać bez muzyki, uwielbia seriale i z cierpliwością wyczekuje na każdy nowy odcinek po drodze zaczynając inny serial żeby jakoś przetrwać, lubi odzwierciedlać swoim wyglądem swój nastrój i charakter, ma więcej twarzy niż Grey, komplikuje wszystko co tylko jest możliwe, zadaje zdecydowanie za dużo pytań, jest zaawansowanie nieśmiała i chyba nigdy nie wyleczy się z tej choroby, jeździ na rolkach, deskorolce, nartach, pływa, tańczy, ćwiczy, nie może ustać w miejscu, je więcej niż jej koledzy razem wzięci, wędkuje, interesuje się fotografią, najchętniej przedłużyłaby ilość godzin z 24 na 30 na dobę żeby mogła więcej grać w gry, śpi po 3-5godzin bo ma problemy ze snem chociaż bardzo lubi spać...................i tak można wymieniać w nieskończoność.
Tylko, że ta "dziewczynka" ma prawie 18 lat, będzie od początku września w klasie maturalnej i kompletnie nie wie co chce robić po liceum. Dlatego powracam do blogowania żeby nauczyć się robić coś na stałe, rozwijać i cieszyć się. Nie kasuję wcześniejszych postów, szkoda mi tych miłych komentarzy od Was, ale muszę zaznaczyć, że to co zamierzam tu wrzucać znacznie się będzie różnić od tego co tu już jest. Zdjęcia w tym poście są z czerwca jeszcze nie publikowane i zarazem ostatnie z serii " kolejne zdj które i tka przewiniesz". Nie, tak nie może być, muszę więcej się postarać i zdecydowanie więcej nad tym miejscem pracować bo nie lubię wrzucać czegoś z czego nie jestem zadowolona. Pozdrawiam wszystkich i mam nadzieję, że będzie Wam się tu miło spędzało czas :D
Lubię czytać Wasze komentarze, motywują i często powodują uśmiech na twarzy przez cały dzień :) Zostawcie coś po sobie tutaj, nie bądźcie anonimowi, od dawna jestem świadoma, że to co tu udostępniam nie jest tworzone tylko dla mnie ale i dla Was. Pozdrawiam xo
+Co sądzicie o secie zdjęć w tym poście?
Od kilku miesięcy dosyć skutecznie odpędzałam wszystkie moje myśli od bloga. Nie patrzyłam na zakładkę tej stronki, która znajduję się tuż pod zakładką "google", w pasku bocznym zwanym "ulubione". W sumie nie do końca jestem teraz szczera. Nie tylko od bloga się odcięłam ale i od wszystkiego co lubię, kocham i przede wszystkim od jakiegokolwiek rozwoju, a bez tego przyznam, że jest mi tragicznie źle. Życie sprowadzone do minimum. Po co? no właśnie, po to żeby zrozumieć i poukładać sobie parę spraw a przede wszystkim ukarać samą siebie. W jaki sposób? Poprzez totalny brak jakiegokolwiek wyrażania siebie, czyli totalny zakaz rozwijania. Cały ten zabieg tylko po to, by w końcu wbić sobie do głowy, że nic nie robiłam i mam się wziąć w garść i potocznie mówiąc "ruszyć tyłek z tej kanapy, w której prawie wyrosły korzenie mojego lenistwa".
Niby zwyczajny wtorek, ale dla mnie oznacza koniec z resetem, koniec z pauzą na mojej kreatywności, która siedzi na fotelu i błaga o szczyptę inspiracji i działanie. Tak więc, klikam "nowy post" i momentalnie przypomina mi się dziewczynka, która kiedyś zakładała swojego pierwszego bloga i mocno wierzyła, że nie skończy się to tylko na paru postach i chwilowej zabawie. Skończyło się na 10000 różnych pomysłach, na 50 innych blogach, i ciągłym kasowaniu i zmienianiu i odchodzeniu i wracaniu i aż męczy mnie samo pisanie o tym bo widzę jakie to marne. Słomiany zapał do wszystkiego - chyba odwieczny problem nie tylko mój, ale pewnie i sporej części ludzi.
Tak patrzę i widzę, że ta "dziewczynka" po tych paru latach dosyć mocno się zmieniła... Bardzo rozwinęła i chce więcej i więcej. Pasjonuje się filmami, często zarywa przez nie nocki, jest uzależniona od czytania książek i marzy by napisać nie jedną, nie umie przetrwać bez muzyki, uwielbia seriale i z cierpliwością wyczekuje na każdy nowy odcinek po drodze zaczynając inny serial żeby jakoś przetrwać, lubi odzwierciedlać swoim wyglądem swój nastrój i charakter, ma więcej twarzy niż Grey, komplikuje wszystko co tylko jest możliwe, zadaje zdecydowanie za dużo pytań, jest zaawansowanie nieśmiała i chyba nigdy nie wyleczy się z tej choroby, jeździ na rolkach, deskorolce, nartach, pływa, tańczy, ćwiczy, nie może ustać w miejscu, je więcej niż jej koledzy razem wzięci, wędkuje, interesuje się fotografią, najchętniej przedłużyłaby ilość godzin z 24 na 30 na dobę żeby mogła więcej grać w gry, śpi po 3-5godzin bo ma problemy ze snem chociaż bardzo lubi spać...................i tak można wymieniać w nieskończoność.
Tylko, że ta "dziewczynka" ma prawie 18 lat, będzie od początku września w klasie maturalnej i kompletnie nie wie co chce robić po liceum. Dlatego powracam do blogowania żeby nauczyć się robić coś na stałe, rozwijać i cieszyć się. Nie kasuję wcześniejszych postów, szkoda mi tych miłych komentarzy od Was, ale muszę zaznaczyć, że to co zamierzam tu wrzucać znacznie się będzie różnić od tego co tu już jest. Zdjęcia w tym poście są z czerwca jeszcze nie publikowane i zarazem ostatnie z serii " kolejne zdj które i tka przewiniesz". Nie, tak nie może być, muszę więcej się postarać i zdecydowanie więcej nad tym miejscem pracować bo nie lubię wrzucać czegoś z czego nie jestem zadowolona. Pozdrawiam wszystkich i mam nadzieję, że będzie Wam się tu miło spędzało czas :D
Lubię czytać Wasze komentarze, motywują i często powodują uśmiech na twarzy przez cały dzień :) Zostawcie coś po sobie tutaj, nie bądźcie anonimowi, od dawna jestem świadoma, że to co tu udostępniam nie jest tworzone tylko dla mnie ale i dla Was. Pozdrawiam xo
+Co sądzicie o secie zdjęć w tym poście?
x
Karo
